To Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ αποχαιρετά με άφατη λύπη έναν σπουδαίο άνθρωπο των γραμμάτων, του θεάτρου και της τέχνης, τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, ή όπως τον γνωρίσαμε πολλοί, τον Κ. Χ. Μύρη. Έναν άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στην καλλιέργεια της πνευματικής σκέψης, στην ανάδειξη του θεάτρου ως ζωντανού οργανισμού και στη διάσωση της κληρονομιάς του ως αναγκαίου στοιχείου της συλλογικής αυτογνωσίας. Γεννημένος στη Λαμία το 1937, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Με δασκάλους μεγάλους θεατράνθρωπους, όπως τον Δημήτρη Ροντήρη και τον Γιάννη Σιδέρη, οικοδόμησε μια σταδιοδρομία που επρόκειτο να αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στον χώρο του θεάτρου.
Από το 1971 και για δεκαετίες, οι στήλες του στις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Τα Νέα» φιλοξένησαν κριτικές και επιφυλλίδες οι οποίες καθοδήγησαν γενιές θεατρόφιλων και καλλιτεχνών του θεάτρου. Ως κριτικός, υπήρξε αυστηρός αλλά δίκαιος, φωτίζοντας με την πένα του τη σκηνή και τον λόγο. Ως μεταφραστής, έφερε στο ελληνικό κοινό την φωνή των τραγικών ποιητών, από τον Αισχύλο και τον Σοφοκλή έως τον Ευριπίδη, ενώ με τη διεισδυτική του ματιά συνέβαλε ουσιαστικά στην ανάδειξη της νεοελληνικής δραματουργίας και των εκπροσώπων της. Εξίσου πολύτιμη υπήρξε η συνεισφορά του στην εκπαίδευση. Από τη θέση του εκπαιδευτικού δίδαξε σε σχολεία και πανεπιστήμια, εμπνέοντας νέους να αγαπήσουν το θέατρο και τη λογοτεχνία. Η συγγραφή ιδιαίτερα του βιβλίου «Δραματική ποίηση» από τον ίδιο, άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην εκπαιδευτική πραγματικότητα για δεκαετίες, ενώ η προεδρία του στο Θεατρικό Μουσείο και η συμβολή του στις δραματικές σχολές κατέστησαν το έργο του κληρονομιά για τις επόμενες γενιές.
Από το 1990 μέχρι το 2004 δίδαξε στο Τμήμα μας ως επιστημονικός συνεργάτης μαθήματα που αφορούσαν τα πεδία της θεατρικής κριτικής, της αρχαίας και νεοελληνικής δραματουργίας, με ζέση και θεωρητική αρματωσιά που έμειναν ανεξίτηλες στη μνήμη και στις καρδιές των πολλών μαθητών του. Τα βραβεία και οι διακρίσεις που του απονεμήθηκαν, όπως το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και η αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, αποτελούν μικρά μόνο δείγματα του τεράστιου σεβασμού που ενέπνευσε στην πνευματική κοινότητα. Πάνω από όλα, όμως, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος πέρα από «μανιακός για το θέατρο» ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε με πάθος τη ζωή και την οικογένειά του. Η απώλεια της συντρόφου της ζωής του, της επίσης φιλολόγου Ναυσικάς Μάργαρη, δεν τον σταμάτησε από το να αγωνίζεται μέχρι τέλους με την ίδια πάντα θέρμη για την πρόοδο του θεάτρου, για την παιδεία και την πολιτισμό.
Αποχαιρετούμε τον δάσκαλο του θεάτρου, φιλόσοφο και πολίτη που υπηρέτησε τον πολιτισμό και την πνευματική κληρονομιά μας με μοναδική αφοσίωση για πάνω από εξήντα χρόνια. Έναν από τους θεμελιωτές της συστηματικής κριτικής σκέψης στο θέατρο αλλά και έναν από τους βασικούς στυλοβάτες του Τμήματός μας στα πρώτα χρόνια της πορείας του. Ο λόγος και η δράση του Κώστα Γεωργουσόπουλου θα συνεχίσουν να μας εμπνέουν, καθώς τα γραπτά του θα διατηρούν ζωντανή τη φωνή του, μια φωνή γεμάτη σοφία, πάθος και ανθρωπιά.
Ας του απονεμηθεί από τώρα ο ακριβός τίτλος που ο ίδιος επιφύλαξε κάποτε σε έναν ομότεχνό του: «Πεπαίδευκεν το ελληνικό θέατρο...»
